Vrouwen, mannen en het ongemak van het lichaam
Voor vrouwen betekende dat meestal: seks als iets wat erbij hoorde. Iets waar je niet te veel van moest willen, maar waarvan men wel vond dat je het moest geven. Liefst zonder al te veel geluid. Vrouwenlichaam als dienstbaar voertuig voor voortplanting en huishoudvrede. Voor mannen was er iets meer speelruimte, maar ook daar hing er een sluier van ongemak omheen – echte kwetsbaarheid of gevoeligheid waren niet echt welkom in het heersende beeld van 'de man'.

De seksuele revolutie: vrijheid en verwarring
En toen kwamen de jaren '60. Plots gingen de bh's uit het raam (symbolisch dan toch), ontstond de term 'vrije liefde', en werd er met enige rebellie geëxperimenteerd met alles wat daarvoor niet mocht. Anticonceptie werd toegankelijk, seksuele voorlichting iets minder gênant, en het idee dat je van seks mocht genieten begon voorzichtig terrein te winnen. Een ware seksuele revolutie was geboren – en hoewel die gepaard ging met veel verwarring, was het ook een bevrijding. Eindelijk ademruimte.

Van onderdrukking naar overprikkeling
Maar zoals dat vaker gaat bij revoluties: van de ene extreme positie schoot men soms door naar de andere. Seks werd niet langer weggestopt, maar breed uitgemeten. In advertenties, films, popcultuur – het werd overal zichtbaar. Vrijheid werd het nieuwe ideaal. Of eigenlijk: prestatievrijheid. Genieten moest. Experimenteer! Ontdek! Bevrijd jezelf! En als je er niet van genoot, dan deed je iets verkeerd – of je had de verkeerde stand geprobeerd.

Het knagende gemis onder alle vrijheid
Toch knaagde er bij velen iets. Want ja, het was vrijer... maar was het ook werkelijk vervullender? Iets in het lichaam – of in het hart – bleef vaak leeg. En daar, ergens in de onderstroom, begon een nieuwe beweging. Niet terug naar de onderdrukking van vroeger, en ook niet langer mee in de overprikkeling van het nu. Maar terug naar de essentie. Naar het voelen. Naar het lichaam als tempel in plaats van prestatiemachine. Naar seksualiteit als levensenergie.

De terugkeer van het heilige lichaam
De laatste decennia begon die beweging zich steeds helderder te ontvouwen. Steeds meer mensen herkenden dat hun seksuele energie niet losstaat van hun ziel, hun hart, hun creatiekracht. Dat je niet alleen naar een orgasme hoeft toe te werken alsof het een sportwedstrijd is, maar dat je mag ademen, voelen, vertragen. Dat intimiteit ook stilte kan zijn. Of een blik. Of een zachte aanraking die geen doel heeft, behalve echt zijn.

Een kantelpunt van bewustwording
Vandaag leven we op een kantelpunt. Seksualiteit is zichtbaarder dan ooit, maar ook meer zoekende dan ooit. Velen dragen nog de sporen van oude systemen – van schuld, schaamte, controle of leegte. Maar er is ook hoop. Er is ruimte. Er is de mogelijkheid om opnieuw te kiezen. Niet voor regels, maar voor waarheid. Niet voor prestatie, maar voor aanwezigheid.

Tantra als sleutel naar heilige seksualiteit
En precies daar komt tantra binnen. Niet als techniek of trucje, maar als herinnering aan de heiligheid van het lichaam, de adem en de liefde. Tantra nodigt je uit om te zakken – in je bekken, je hart, je waarheid. Om alles te vertragen. Om jezelf werkelijk te voelen. Om seksualiteit niet te 'doen', maar te zijn. Als levenskracht. Als gebed. Als kanaal voor het goddelijke in jou.

Heilige seksualiteit is geen stijl of stroming. Het is een innerlijk weten dat je energie heilig is. Dat je niets hoeft toe te voegen, alleen te herinneren. Dat jouw lichaam een tempel is. Dat jouw liefde een kracht is. Dat jouw aanwezigheid genoeg is.

Van weten naar voelen
En misschien, als we daar durven landen – in zachtheid, in openheid, in waarheid – dan ontdekken we dat we nergens naartoe hoeven. Want de heiligheid die we zochten in de ander, zit allang in onszelf. Klaar om gevoeld te worden. Klaar om geleefd te worden. Klaar om te stromen.

Vind je dit interessant? Dan is de online cursus Tantra & Reiki wellicht iets voor je.